Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/03/2007)

Η κατάσταση συνεχίζει να παραμένει σταθερή, καθώς και την Παρασκευή 30/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΕΜΠΤΗ 29/03/2007)

Η κατάσταση συνεχίζει να παραμένει σταθερή, καθώς την Πέμπτη 29/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007

"ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ" ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ

Δυο μαθήτριες από τη Νέα Ζηλανδία, η Άννα και η Τζένη (πλήρη τα ονόματά τους στη στήλη "Πρόσωπα και προσωπεία" της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της Πέμπτης 29 Μαρτίου 2007) στο πλαίσιο μιας εργαστηριακής άσκησης στο μάθημα της Χημείας, κάνοντας ανάλυση ενός φρουτοχυμού, διαπίστωσαν πως δεν περιέχει την ακριβή ποσότητα βιταμίνης C που διαφήμιζε ότι περιέχει. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά από διαδικασίες οι οποίες οδήγησαν στην τιμωρία της εταιρείας που παρήγαγε το προϊόν και οδήγησε τον συγγραφέα της στήλης σε "μελαγχολικές συγκρίσεις" με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Και όμως τα πράγματα θα μπορούσαν να μην είναι έτσι και η ευθύνη κατανέμεται σε όλους τους παράγοντες της σχολικής ζωής (προς το παρόν ας μείνει απέξω ο παράγοντας "μαθητής/μαθήτρια").
Πράγματι κάνουμε
«Μελαγχολικές συγκρίσεις» όταν συγκρίνουμε τις μαθησιακές διαδικασίες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, του ελληνικού σχολείου δηλαδή, με αντίστοιχες διαδικασίες άλλων εκπαιδευτικών συστημάτων, κυρίως αυτών του αγγλοσαξονικού κόσμου.
  • Η αντιπαράθεση της επιβαλλόμενης αποστήθισης «της ύλης», με την καθοδηγούμενη (ή ελεύθερη) ανακάλυψη των νόμων που μας αποκαλύπτει η πραγματικότητα, ή
  • η αντιπαράθεση του ενός και μοναδικού βιβλίου που επιβάλλεται από μια κεντρική διοίκηση, με την ερευνητική μέθοδο του Εργαστηρίου, ή ακόμη
  • η αντιπαράθεση της απομονωμένης πορείας ενός μαθητή-αντιπάλου σε ένα σύνολο που ονομάζεται (τι ειρωνεία!) τάξη, με την ομαδική εργασία των μαθητών-συνεργατών,
δεν αντέχει σε κανένα σχολιασμό.
Όμως
τα τελευταία χρόνια (από τις κυβερνήσεις και των δυο κομμάτων εξουσίας) μετά τη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα σχολεία και κυρίως τα Λύκεια έχουν καλά οργανωμένα Εργαστήρια, με επαρκή υλικά που μπορούν να υποστηρίξουν την εργαστηριακή εργασία ομάδων μαθητών σε όλα τα πεδία των Φυσικών Επιστημών (για να μιλήσω μόνο για αυτό που γνωρίζω). Είναι άδικο να μην το αναφέρουμε.
Τι γίνεται λοιπόν; Τι είναι αυτό που κυριαρχεί και επιβάλλει στους παράγοντες του ελληνικού σχολείου εκείνη την πρακτική που το κρατάει στην κατάσταση «θανάτου» που εδώ και δεκαετίες έχει περιέλθει; Τι το μετατρέπει, από μηχανισμό απελευθέρωσης, σε μηχανισμό ευνουχισμού των νέων και αγελαίας συμμόρφωσής τους;
Για να μεγιστοποιηθεί η αξία του σχολιασμού, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε την πραγματική εικόνα και να αναζητήσουμε τους υπεύθυνους, καθώς και το βαθμό ευθύνης τους
.
  • Έχουν ευθύνη και πόση οι γονείς, όταν το πρώτο που κάνουν, μόλις το παιδί τους θα πάει στο σχολείο (σε όλες τις βαθμίδες από το Δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο), είναι να το οδηγήσουν σε φροντιστήρια ή σε ιδιαίτερα για να έχει τάχα καλύτερες επιδόσεις;
  • Έχουν ευθύνη και πόση οι δάσκαλοι, όταν συμβιβάζονται με την εκπαιδευτική κατάσταση που επιβάλλουν εξωσχολικοί παράγοντες και ηθελημένα ή άθελά τους την υπηρετούν και με τη σειρά τους βοηθούν στο να διευρύνεται;
  • Έχουν ευθύνη και πόση οι διαχειριστές της πολιτικής μας ζωής, όταν, παρά της όποιες επενδύσεις που γίνονται στο χώρο της εκπαίδευσης, δεν προχωρούν σε εκείνες τις κινήσεις που θα απελευθερώσουν τη δημιουργικότητα των παραγόντων του σχολείου, αλλά συντηρούν εκείνες τις πρακτικές που ενισχύουν την εξάρτηση από εξωσχολικές πρακτικές προπόνησης;
Είναι σίγουρο πως κάθε ένα από τα παραπάνω μπορεί να αναπτυχθεί σε πλάτος και σε βάθος, αλλά δεν θέλω να κουράσω άλλο.
Κλείνοντας, σαν επίλογο, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε δυο προσπάθειες με τις οποίες έγινε στο παρελθόν απόπειρα να ξεφύγει η ελληνική εκπαίδευση από την μιζέρια της, οι οποίες όμως καταργήθηκαν σε μια νύχτα (από τον κ. Αρσένη) χωρίς καν να γίνει αποτίμησή τους όπως έπρεπε:
  • Στη δωδεκαετή λειτουργία του Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου και
  • Στην εξαετή εφαρμογή του Προγράμματος Φυσικής PSSC.
Και οι δυο προσπάθειες είχαν αποτελέσματα που σίγουρα δεν θα επέτρεπαν σήμερα να κάνουμε «Μελαγχολικές συγκρίσεις».
Και τα δυο οδηγούσαν σιγά-σιγά στη μείωση της ανάγκης εξωσχολικών εξαρτησιογόνων φροντιστηριακών λογικών.
Και τα δυο διακόπηκαν όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα αποτελέσματά τους.
Καληνύχτα, λοιπόν και καλή τύχη!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ (ΓΟΝΕΙΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ) ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ

Ο Δημοσιογράφος κ. Χρήστος Μιχαηλίδης γράφει στο blog του (www.bavzer.blogspot.com), για τη συμπεριφορά των "ελλήνων φιλάθλων" στον αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων Ελλάδας και Τουρκίας: "Εκείνο που πόνεσε πιο πολύ, όμως, ήταν για μία ακόμη φορά η απαράδεκτη συμπεριφορά των Ελλήνων οπαδών. Συμπεριφορά απαίδευτων και απολίτιστων ανθρώπων, άγρια θηρία μιας ζούγκλας που χαρακτηρίζει όλο και πιο έντονα αυτό το θλιβερό «κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων». Κωλοέλληνες!" Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται μια τέτοια συμπεριφορά βίας, όλο και συχνότερα τα όμοια φαινόμενα γίνονται περισσότερα και εντονότερης βίας. Προσπαθώντας να ακουμπήσω τα δάκτυλα "εις τον τύπο των ήλων", έστω και περιορισμένα, έστειλα στον κ. Μιχαηλίδη τις παρακάτω σκέψεις:

Έχεις δίκαιο.

Έχουν περάσει τόσες μέρες και ακόμη με πονάει. Ακόμη και μετά την νίκη της Εθνικής επί της Εθνικής Μάλτας. Το μυαλό μου παραμένει ακόμη "κολλημένο" στους πιθηκισμούς των "ελλήνων" στον αγώνα με την Εθνική Τουρκίας.

Όμως καλέ μου (αν μου επιτρέπεις) Χρήστο, όλοι αυτοί, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι καθόλου λίγοι, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ προϊόντα, των γονιών, των δασκάλων και των δημοσιογράφων.

Εμείς είμαστε αυτοί που τους (δια)μορφώνουμε, είτε με τις ίδιες μας τις ενέργειες, είτε με τις παραλείψεις μας.

Εμείς που καθώς κινούμαστε πειθόμενοι τοις ρήμασι εκείνων (ηγεσίες, κράτος/μηχανιμοί, αφεντικά), αρνούμαστε να δούμε τα πραγματικά εμπόδια για το δρόμο που οδηγεί στο Αύριο. Χαριεντιζόμαστε, κοιτάμε ο ένας ή η μια τον άλλο ή την άλλη και πιστεύουμε πως έτσι είναι όλος ο κόσμος: Χαζοεξυπνάδες και άλλα τέτοια ανόητα που νομίζουμε πως μας κάνουν ξεχωριστούς.

Δεν εντοπίζουμε τα αίτια, δεν αναλύουμε τις καταστάσεις, δεν μαθαίνουμε και κάνουμε πάντα τα ίδια λάθη. Και εμείς (γονείς, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι) νομίζουμε πως αν δεν δείξουμε το λάθος και λειτουργήσουμε πολιτικά, αν δηλαδή δείξουμε πως είμαστε ΙΔΙΟΙ, θα γίνουμε αποδεκτοί και θα μπορούμε ΤΑΧΑ να τους βοηθήσουμε.

Έτσι ΑΥΤΟΙ και ΕΜΕΙΣ γινόμαστε ΈΝΑ, παρέχει ο ένας ή η μια στον άλλο ή στην άλλη το νομιμοποιητικό πιστοποιητικό συμμετοχής σε μια κοινότητα και ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ αφηνόμαστε στη γοητεία της μαύρης τρύπας που μας ρουφά με περιδίνηση, με μόνα επιφαινόμενα τις ακτινοβολίες που δεν είναι πυροτεχνήματα παρά τα απομεινάρια της ύπαρξής μας.

Έχω την εντύπωση (εδώ και χρόνια) ότι η κατάσταση δεν είναι αντιστρεπτή, φαίνεται πως θα μείνουμε με παγωμένη την εικόνα της κοινωνίας μας στα μάτια, καθώς τα φωτόνια που θα έφερναν την πληροφορία της εξέλιξης δεν μπορούν να ξεφύγουν από την επίδραση του κοινωνικού μας βαράθρου. Εν τω μεταξύ οι άλλοι προχωρούν και το χάσμα βαθαίνει.

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 28/03/2007)

Η κατάσταση παραμένει σταθερή, καθώς την Τετάρτη 28/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας, ενώ συνεχίζονται οι δονήσεις στη διεγερμένη περιοχή του Ιονίου.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΡΙΤΗ 27/03/2007)

Τη Τρίτη 27/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας, ενώ συνεχίζονται οι δονήσεις στη διεγερμένη περιοχή του Ιονίου.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΔΕΥΤΕΡΑ 26/03/2007)

Τη Δευτέρα 26/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας, ενώ συνεχίζονται οι δονήσεις στη διεγερμένη περιοχή του Ιονίου.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ 25/03/2007)

Την Κυριακή 25/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας. Στην υπόλοιπη Ελλάδα καταγράφηκαν 18 σεισμικές δονήσεις οι 17 από τις οποίες καταγράφηκαν να προέρχονται από την περιοχή του Ιονίου με την μεγαλύτερη να έχει μέγεθος 5,7 και πέντε άλλες δονήσεις να έχουν μέγεθος από 3,8 μέχρι 4,2.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΣΑΒΒΑΤΟ 24/03/2007)

Το Σάββατο 24/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/03/2007)

Την Παρασκευή 23/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΕΜΠΤΗ 22/03/2007)

Την Πέμπτη 22/03/2007 (μέχρι τις 24:00), έχει καταγραφεί μια δόνηση η οποία προέρχεται από περιοχή του νομού Ημαθίας. Συγκεκριμένα η δόνηση έγινε στις 03:55:39,3 τοπική ώρα (01:55:39,3 UTC), είχε μέγεθος 2,3 και προέρχονταν από περιοχή που απέχει 11 km Α από τη Βέροια και 1 km ΒΑ από τη Βεργίνα. Η ακριβής τοποθεσία ήταν 40,49 Β, 22,32 Α και βάθος 2 km.

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 21/03/2007)

Την Τετάρτη 21/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας. Στην ηπειρωτική Ελλάδα έχει καταγραφει μια σεισμική δραστηριότητα με δονήσεις μεγεθών από 2,2 μέχρι 3,5 που προέρχονται από χώρο που βρίσκεται στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΡΙΤΗ 20/03/2007)

Την Τρίτη 20/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας. Στην ηπειρωτική Ελλάδα έχει καταγραφει μια σεισμική δόνηση μεγέθους 4,8 που προέρχεται από χώρο που βρίσκεται 106 km Ν της Λάρισας (38,74 Β - 22,83 Α) και βάθος 5 km.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 14/03/2007 - ΔΕΥΤΕΡΑ 19/03/2007)

ΣΧΟΛΙΟ: Κάποιο πρόβλημα στον υπολογιστή δεν επέτρεψε να ενημερώσω του blog για τη σεισμική δραστηριότητα κατά την χρονική περίοδο από Τετάρτη 14/03/2007 μέχρι σήμερα Δευτέρα 19/03/2007. Σήμερα που το πρόβλημα έχει αποκατασταθεί η ενημέρωση γίνεται συνολικά για την προηγούμενη περίοδο.
Τη χρονική περίοδο από Τετάρτη 14/03/2007 μέχρι τη Δευτέρα 19/03/2007, έγινε μια (ασθενής) δόνηση η οποία προέρχονταν από το γνωστό πλέον χώρο του νομού Ημαθίας. Συγκεκριμένα έγινε το Σάββατο 17/03/2007, στις 05:12:09,2 τοπική ώρα (03:12:09,2 UTC), δεν έχει δημοσιευθεί το μέγεθος (καταγράφεται ως άγνωστο) και το επίκεντρο σημειώνεται 11 km Α από την Βέροια και 4 km ΒΑ από την Βεργίνα. Το βάθος είναι επίσης άγνωστο και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,51 Β και 22,33 Α.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Η «εκτέλεση» του Δαρβίνου (του Αλέκου Χατζηκώστα *)

Εισαγωγή
Ο φίλος Αλέκος Χατζηκώστας είχε την ευγενική καλοσύνη να μας στείλει το παρακάτω κείμενό του για δημοσίευση στο χώρο μας. Χαρείτε το.
Έχουν περάσει 148 χρόνια από τη διατύπωση της θεωρίας του Δαρβίνου, της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών και ο πόλεμος εναντίον της συνεχίζεται γνωρίζοντας διάφορες φάσεις και επεισόδια. Αφορμή για το άρθρο αποτέλεσε η μελέτη σχετικών σχολικών εγχειριδίων αλλά και ανάλογων άρθρων «έγκριτων εφημερίδων».
Συμβαίνουν στις ΗΠΑ
Σημαιοφόρος της σημερινής σκοταδιστικής εκστρατείας ενάντια στο Δαρβίνο, είναι οι ΗΠΑ. Έτσι για παράδειγμα το 2004, το εκπαιδευτικό συμβούλιο του Κάνσας αποφασίζει την κατάργηση της διδασκαλίας της Εξέλιξης και τοποθετεί στη θέση της τη λεγόμενη «Επιστήμη της Δημιουργίας». Στην ίδια πολιτεία σήμερα πάνω στα βιβλία της βιολογίας κολλιούνται αυτοκόλλητα τα οποία προειδοποιούν ότι «η εξέλιξη είναι μια αμφιλεγόμενη θεωρία που κάποιοι επιστήμονες παρουσιάζουν ως επιστημονική εξήγηση». Ακόμη την περίοδο 2001 - 2003 θρησκευτικά στελέχη πείθουν σχολικές επιτροπές και νομοθέτες σε περισσότερες από 40 πολιτείες (!) να μειώσουν τη διδασκαλία της εξέλιξης υπέρ της θεωρίας του «Ευφυούς Σχεδίου», προχωρημένης μορφής του «Δημιουργισμού». (οπαδός του και ο κ. Τ. Μπους). Οι «δημιουργιστές» (οπαδοί της δηλαδή της αντίληψης ότι ο κόσμος και η ζωή πάνω στη Γη δημιουργήθηκαν από το Θεό) αφού (ιστορικά) δεν μπορούσαν πια να περάσουν απευθείας τη θεολογική αντίληψη στα σχολεία, ονομάστηκαν «επιστήμονες της δημιουργίας» ντύνοντας με «επιστημονικό κύρος» τις αντεπιστημονικές τους απόψεις. Συνέχισαν δηλαδή να επιμένουν στην κατά λέξη αποδοχή της Βίβλου και ειδικότερα της Γένεσης, με την προσαρμογή ότι οι επτά μέρες της Δημιουργίας δεν ήταν μέρες στην κυριολεξία, αλλά γεωλογικές περίοδοι που όλες μαζί δε διάρκεσαν περισσότερα από 10.000 χρόνια. Τόση είναι γι' αυτούς η ηλικία του σύμπαντος. Σύμφωνα με τους λεγόμενους δημιουργιστές της νεαρής Γης, ο πλανήτης μας δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου απ' όταν τον δημιούργησε ο Θεός… Ο δημιουργισμός έχει περάσει από διάφορες φάσεις και έχει διάφορα ρεύματα, από τα οποία το πιο δραστήριο σήμερα είναι το ρεύμα της «έξυπνης σχεδίασης» και φυσικά δεν αφορούν μόνο στη βιολογία, αλλά και στις υπόλοιπες θετικές, ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Σύμφωνα με τη θεωρεία της «έξυπνης σχεδίασης», δεν είναι δυνατό μέσα από την τυχαιότητα να προκύψει κάτι τόσο οργανωμένο και ξεχωριστό, όσο ο άνθρωπος. Μόνο ένα υπέρτατο ον με ικανότητες εξαιρετικού μηχανικού θα μπορούσε με την άμεση παρέμβασή του να οδηγήσει στην εμφάνιση τέτοιων όντων. Οι δημιουργιστές υψώνουν αξεπέραστα τείχη ανάμεσα στον ανόργανο και στον οργανικό κόσμο, παρότι έχει αποδειχτεί πειραματικά το πέρασμα από τον πρώτο στον δεύτερο, χωρίς καμία «έξυπνη» παρέμβαση, παρά μόνο με την πάροδο αρκετού χρόνου υπό τις συνθήκες ακριβώς που επικρατούσαν στη Γη τα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό της από το νέφος σκόνης και αερίων, από το οποίο σχηματίστηκε ο ήλιος και οι άλλοι πλανήτες. Και, βέβαια, η ζωή δεν εμφανίστηκε και δεν παρουσίασε την ποικιλία που παρουσίασε αποκλειστικά μέσα από τυχαίες διαδικασίες (χημικές αρχικά και στη συνέχεια γενετικές μεταλλάξεις). Ήταν ακριβώς ο νόμος της φυσικής επιλογής που έδρασε πάνω σ' αυτή τη βάση της τυχαιότητας, εξαλείφοντας όποιο βιολογικό είδος δεν προσαρμοζόταν στις συνθήκες του περιβάλλοντος, που μεταβαλλόταν από γεωλογική περίοδο σε γεωλογική περίοδο ή λόγω φυσικών καταστροφών (πτώσεις μετεωριτών, κτλ.). Αυτός ο άτεγκτος νόμος ήταν που ξεκαθάριζε «την ήρα από το στάρι» των βιολογικών «πειραματισμών» που εμφανίζονταν και συνεχίζουν να εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της δράσης των φυσικών νόμων (βιοχημικών και άλλων). Ο «δημιουργισμός» σε όλες τις παραλλαγές του είναι αποτέλεσμα του περάσματος της αστικής τάξης στις πιο αντιδραστικές θέσεις και γι' αυτό φτάνει όχι μόνο να αμφισβητεί επιστημονικές θεωρίες που σχετίζονται με την εξέλιξη, αλλά και το Διαφωτισμό, που είχε ως σημαία της όταν εκτόπιζε τη φεουδαρχική αριστοκρατία, ακόμα και την ίδια την αστική Γαλλική Επανάσταση.
Η κατάσταση στη χώρα μας
Η σκοταδιστική επίθεση απέναντι στη θεωρία της εξέλιξης στην Ελλάδα ξεκινά ουσιαστικά με τα «αθεϊκά» του Βόλου το 1910 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα με διάφορες παραλλαγές. Η σημερινή κατάσταση στα ελληνικά σχολεία είναι αποδεικτική της εκδίωξης της εξέλιξης και της κυριαρχίας του σκοταδιστικού ανορθολογισμού. Η βιολογία, λοιπόν, ακόμη και όταν μιλά για τον Δαρβίνο το κάνει διστακτικά, αποσπασματικά και «εκτός ύλης» υπερτονίζοντας τα κενά της θεωρίας αλλά και αφήνοντας την ερμηνεία διάπλατα ανοικτή σε όποιον την επιβουλεύεται. Τα θρησκευτικά από την άλλη μεριά κρατούν μια στάση πιο ξεκάθαρη και μαχητική και δέχονται απλόχερα το «δώρο της ζωής». Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αφαιρέθηκε από το μοναδικό βιβλίο του δημοτικού, στο οποίο γινόταν αναφορά, η παράγραφος που αναφερόταν στη θεωρία της εξέλιξης. Την ίδια στιγμή στο μάθημα των θρησκευτικών με πιο εκλεπτυσμένο τρόπο απ' ό,τι στο παρελθόν, συνεχίζεται η διδασκαλία της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου από το Θεό. Ανύπαρκτη ή εξοβελισμένη σε κεφάλαια που συνήθως δε διδάσκονται είναι η θεωρία της εξέλιξης στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.
Η επιστήμη δικαιώνει τη θεωρία της εξέλιξης
Οι δημιουργιστές θεωρούν ότι Θεός και εξέλιξη δεν πάνε μαζί. Και έχουν δίκιο. Η θεωρία της εξέλιξης, ανάγοντας σε υλικό μηχανισμό την αλλαγή των ειδών και την προέλευσή τους, κατέστησε περιττή κάθε θεϊκή παρέμβαση και κατέρριψε την πεποίθηση για την ιδιαίτερη θέση του ανθρώπου. Η διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα όντα είναι ποιοτική και όχι οντολογική. Η «νέα δίκη» επομένως του Δαρβίνου δεν έχει καμία επιστημονική βάση. Ήδη ο παγκόσμιος γενετικός κώδικας, το ενιαίο βιοχημικό και φυσιολογικό πλαίσιο των πιο βασικών βιομορίων, η επεξηγηματική βιομετρία (ομόλογα, κοινής προέλευσης όργανα), η προοδευτική πολυπλοκότητα του γονιδιώματος των ειδών (εξηγήσιμες εξελικτικές αλλαγές του DNA), οι αποκαλύψεις του παλαιοντολογικού αρχείου (απολιθώματα που προσθέτουν εξελικτικούς κρίκους), η δυνατότητα γενετικού ανασυνδυασμού, με τη δημιουργία γενετικά τροποποιημένων οργανισμών από γονίδια μεταξύ πολύ απομακρυσμένων ειδών κ.ά. συνηγορούν προς την κοινή προέλευση των οργανισμών. Ο επανάσταση του Δαρβίνου (διαφοροποίηση, φυσική επιλογή, φυλογέννηση) με τις κατοπινές εξελίξεις των επιστημών (π.χ βιολογία) δίνουν απαντήσεις πειστικές, οδηγούν την θεολογία και «πνευματοκρατία» σε αδιέξιοδο. Στο ερώτημα όμως γιατί ενώ η επιστήμη αναπτύσσεται γοργά, κυριαρχούν σε επίπεδο «κοινής συνείδησης» (φυσικά έντονα καλλιεργούμενα από ΜΜΕ, εκκλησία κ.α) θρησκευτικές, μυστικιστικές και γενικότερα ανορθολογικές δοξασίες, ντυμένες συχνά και με «ψευτοεπιστημονικότητα» θα πρέπει να γίνει κατανοητό το εξής: Η επιστήμη από μόνη της δεν μπορεί να διαλύσει τα σκοτάδια. Η καπιταλιστική κοινωνία «εκκρίνει» ως φυσιολογικό προϊόν την αλλοτριωμένη εικόνα ενός αλλοτριωμένου κόσμου. Επομένως η επιστήμη θα φωλιάσει στα μυαλά των ανθρώπων μόνο ως αποτέλεσμα ριζικών αλλαγών σε επίπεδο κοινωνικής πραγματικότητας. Στη συνέχεια θα σταθούμε σε απόψεις του λεγόμενου «Κοινωνικού Δαρβινισμού» και των «κοινωβιολογιστών» που στη σημερινή εποχή, αξιοποιώντας τις εξελίξεις στην επιστήμη (ιδιαίτερα στη Βιολογία) επιχειρούν να «εκτελέσουν» εκ νέου τον Δαρβίνο ενώ προσφέρουν «επιχειρήματα» σ’ αυτούς που θέλουν να διατηρηθεί η σημερινή (άγρια) «τάξη πραγμάτων». Συνισταμένη όλων των εκπροσώπων του λεγόμενου «κοινωνικού δαρβινισμού» ή του «κοινωβιολογισμού» είναι η αναγωγή των νομοτελειών ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας στις νομοτέλειες της βιολογικής εξέλιξης. Έτσι ανάγουν στην «ανθρώπινη φύση» μια σειρά κοινωνικές δραστηριότητες (π.χ πόλεμος, βία, ρατσισμός κ.α). Μάλιστα τα τελευταία χρόνια με την τεράστια ανάπτυξη της Βιολογίας τείνουν να αναγάγουν τα πάντα στα γονίδια, δηλαδή πως η ανθρώπινη ιστορία καθορίστηκε από τη δομή του γονιδιόματος του ανθρώπου, ενώ η βάρβαρη όψη της οφείλεται σε κάποιο «σφάλμα» εγγεγραμμένο στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Όλα τα παραπάνω προφανώς αποτελούν επιστημονικοφανή δικαιολογία π.χ των κοινωνικών ανισοτήτων, του ρατσισμού, των πολέμων κ.α ενώ σε ευρύτερο επίπεδο συνιστούν μια μοιρολατρική εικόνα και προοπτική για την ανθρώπινη κοινωνία.
Για την «ανθρώπινη φύση»
Γύρω από το ζήτημα αυτό διεξάγεται μια πολύχρονη φιλοσοφική και όχι μόνο διαμάχη. Η επιστήμη σε κάθε της βήμα αποδεικνύει ξεκάθαρα πως ο άνθρωπος είναι βιολογικό και ταυτόχρονα κοινωνικό ον. Είναι από βιολογική άποψη, είναι προϊόν μιας μακράς πορείας φυλογένεσης και χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο βιολογικών σταθερών (π.χ αριθμός χρωμοσωμάτων, διάπλαση, εγκέφαλο και νευρικό σύστημα κ.α) οι οποίες τροποποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της καθαυτό ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς όμως ν’ αλλάξουν ποιοτικά. Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από έναν ορισμένο αριθμό αναγκών και τάσεων, τα λεγόμενα «ένστικτα» (π.χ πείνα, αυτοσυντήρηση, έρωτας κ.α) τα οποία ενώ έχουν μια διαχρονική σταθερότητα, εκδηλώνονται διαφορετικά σε συνάρτηση με την όλη προσωπικότητα του ατόμου. Ο άνθρωπος ως βιολογική ολότητα συνδέεται γενετικά και άρρηκτα με το ανόργανο σώμα του (την άζωη και την έμβια φύση). Το καθαυτό βιολογικό στάδιο διαμόρφωσης του ανθρώπινου είδους ακολούθησε το στάδιο ανάπτυξης της νόησης και του ψυχισμού, σε συνάρτηση με τις πρώτες μορφές ομαδικής ζωής. Ο άνθρωπος είναι εκείνο το «ζώο» που υπερέβη την καθ’ αυτό «ζωική του φύση» μέσα από την αλληλοσύνδεση της παραγωγικής δραστηριότητας και της ανάπτυξης σωματικών και νοητικών ικανοτήτων. Το ανθρώπινο όν είναι κοινωνικό ον και όχι απλώς αγελαίο ζώο. Οι διάφορες βιολογικές ανάγκες και τα αντίστοιχα «ένστικτα» διατηρήθηκαν ως σταθερά στοιχεία ενώ ταυτόχρονα τροποποιήθηκαν ως προς τον τρόπο εκδήλωσης, την μορφή και τον τρόπο ικανοποίησης. «Η πείνα είναι πείνα έγραφε ο Μαρξ, εν τούτοις αλλιώς ικανοποιείται με ψημένο κρέας και μαχαίρι και αλλιώς με άψητο κρέας και μόνο με τα χέρια». Συνολικά θα λέγαμε πως ο άνθρωπος ως (και) κοινωνικό ον δρα στην εξωτερική του φύση και τη μεταβάλει. Μ’ αυτό τον τρόπο και την ίδια στιγμή μεταβάλει και την ίδια του τη φύση! Με βάση τον συνδυασμό βιολογικού-κοινωνικού, ο άνθρωπος, ως μέλος της κοινωνίας μπορεί να αναπτύξει τις πιο θετικές αλλά και τις πιο αρνητικές δυνατότητες του σε συνάρτηση με το πλέγμα των σχέσεων στο οποίο είναι ενταγμένος.
Απατηλές θεωρίες
Πληθαίνουν τα φαινόμενα όπου σε διάφορα ΜΜΕ, ντυμένα μάλιστα και με «επιστημονικούς μανδύες», κυκλοφορούν στα πλαίσια του «κοινωβιολογισμού» διάφορες απίθανες- αφελείς αλλά και επικίνδυνες αντιλήψεις. Κατά του «κοινωβιολόγους» οι πόλεμοι, η καταπίεση των γυναικών, η δίψα για ατομική ιδιοκτησία, ο ρατσισμός, ο ατομισμός είναι ιδιότητες της «αναλλοίωτης ανθρώπινης φύσης», είναι εγγεγραμμένες στο DNA μας (κάνουν λόγο ακόμη για και το γονίδιο της πίστης!) Για παράδειγμα εκτεταμένη είναι η προσπάθεια να θεωρηθούν οι πόλεμοι ως «γενετικά καθορισμένοι» (ως αποτέλεσμα της βίαιης φύσης του ανθρώπου). Είναι όμως γνωστό πως υπήρχαν κοινωνίες χωρίς πολέμους και επίσης ειρηνικές περίοδοι στην ανθρώπινη ιστορία. Και επίσης είναι γνωστό πως οι πόλεμοι πάντα είχαν οικονομικά και κοινωνικά αίτια. Και ακόμη πως η «εγωιστική ανθρώπινη φύση» που διακηρύσσουν συνδέεται με τα φαινόμενα αλληλεγγύης, αλτρουισμού ή και αυτοθυσίας ; Για να ερμηνεύσουμε την ιστορία του ανθρώπου θα πρέπει να περάσουμε από το βιολογικό στο κοινωνικό επίπεδο. Ο Μαρξ υπογράμμιζε πως ο «άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων». Η ιστορία τον επιβεβαιώνει Τα πρώτα βήματα της ανθρώπινης κοινωνίας ήταν συνυφασμένα με τις κυρίαρχες σχέσεις της συνεργασίας και της συλλογικότητας που επιβαλλόταν από τις συνθήκες ζωής των πρωτόγονων σχέσεις στις οποίες συνυπήρχαν όμως και βάρβαρες πρακτικές. Με την ανάπτυξη της παραγωγικότητας έγινε δυνατή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η εμφάνιση των ταξικών κοινωνιών. Οι ταξικές κοινωνίες είναι το γόνιμο έδαφος για την πραγμάτωση των πιο αρνητικών δυνατοτήτων του ανθρώπινου όντος (π.χ πόλεμοι, δουλεία κ.α). Όμως η ταξική κοινωνία δεν είναι αναγκαστικά η τελευταία μορφή κοινωνικής συμβίωσης. Η ριζική αλλαγή της σημερινής βάρβαρης κοινωνικής πραγματικότητας είναι αναγκαιότητα και ταυτόχρονα ιστορική δυνατότητα των σημερινών ανθρώπων. Η κοινωνικότητα, η αλληλεγγύης, η φιλία, οι απεριόριστες δυνατότητες της νόησης, οι κάθε είδους καλλιτεχνικές τάσεις κ.α μπορούν να βρουν γόνιμο έδαφος και να πραγματωθούν μόνο σε μία κοινωνία βασισμένη στην αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Παρά τις προσπάθειες λοιπόν σύγχρονων «θεωρητικών» η θεωρεία του Δαρβίνου και η εξέλιξη της δεν είναι απλά επιστημονική υπόθεση αλλά επιστημονικό κεκτημένο…
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ" της Βέροιας) redalekos@yahoo.gr
* Μέλος του Δ.Σ της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Β. Ελλάδας

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΡΙΤΗ 13/03/2007)

Την Τρίτη 13/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας. Υπήρξαν δυο δονήσεις κοντά στη Θεσσαλονίκη (25 km ΒΔ), στην περιοχή του Γαλλικού (περίπου 4 km δυτικά).

Τρίτη 13 Μαρτίου 2007

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΛΕΙΣΤΕ ! (Δώστε μια ευκαιρία στην ελπίδα)

Επειδή είναι σημαντική η επίδραση των μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών, στη διαμόρφωση της κυρίαρχης αντίληψης της κοινωνίας, παρατηρείται έντονα ο εγκλωβισμός των φορέων της εκπαίδευσης, πολιτικών, συνδικαλιστών, εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων, σε μια διεστραμμένη εμπλοκή με θέματα που σχετίζονται με την ελληνική εκπαίδευση. Οι γονείς, μόλις το παιδί τους ξεκινήσει να φοιτά (κυρίως) στη δεύτερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, το πρώτο που θα σκεφτούν είναι πως θα το ενισχύσουν (χωρίς καν να ελέγχουν αν όντως χρειάζεται, σε ποια σημεία και τι είδους ενίσχυση) με φροντιστήρια για να είναι … έτοιμο (!). Οι μαθητές μαθαίνουν τη διεστραμμένη όψη της προσέγγισης ενός γνωστικού αντικειμένου πριν γνωρίσουν τη διαδρομή που το σχολείο θα τους προτείνει, με την καθοδήγηση των δασκάλων και των συμβούλων τους. Πολλοί εκπαιδευτικοί παραβλέποντας την πραγματική κατάσταση της επίδοσης των μαθητών, χωρίς να προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα της διαμεσολάβησης ανάμεσα στο πλαίσιο εργασίας του προγράμματος σπουδών και στους μαθητές, προσαρμόζονται στην αλλοτριωμένη εκπαιδευτική πραγματικότητα και την υπηρετούν, είτε ενεργητικά (ιδιαίτερα κλπ) είτε παθητικά, με την αποδοχή της. Οι διαχειριστές του πολιτικού γίγνεσθαι, κατά συνέπεια και οι σχεδιαστές της σχολικής πραγματικότητας, δεν διαμορφώνουν τις κριτικές τους ή κάθε «νέα» τους πρόταση χωρίς να λάβουν υπόψη τους την επικυρίαρχη αλλοτριωμένη λογική και τις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που την συγκροτούν.

Αυτή η αλληλεπίδραση ΜΜΕ και κοινωνίας σε ένα αλληλο-τροφοδοτούμενο κύκλο φαυλότητας, όπου τα πρώτα οδηγούν, πιέζουν και εκβιάζουν τη δεύτερη και η δεύτερη αποδέχεται, αλλοτριώνεται και υποχωρεί σε ένα αγελαίο κομφορμισμό τον οποίο συνεχίζει να αποζητά, διαμορφώνουν το σημερινό ελληνικό σχολείο. Ένα σχολείο όπου επιτρέπεται να κυριαρχούν εκείνες οι πρακτικές (που με τη βοήθεια των ΜΜΕ διαδίδονται) οι οποίες απομακρύνουν το μαθητή από την έρευνα, την επιστημονική μέθοδο και σκέψη και τον οδηγούν, χωρίς αντίσταση, στην αποδοχή των ψευδοεπιστημονικών αντιλήψεων μέσα από μια διαδρομή πίστης και άκριτης αποδοχής. Ένα σχολείο στο οποίο δεν έχει καμιά σημασία να εφαρμοστεί οποιαδήποτε νέα πρόταση βελτίωσης της γνωστικής πορείας των μαθητών, αφού είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη επειδή θα την καταπιεί η ισοπεδωτική σημερινή πραγματικότητα. Ένα σχολείο που αντί να διεγείρει συνειδήσεις και να προωθεί την αμφισβήτηση της στασιμότητας, υπηρετεί τη λογική της άεργης ενίσχυσης, του ντοπαρίσματος και μετασχηματίζει τους μαθητές τους σε ζόμπι, σε νευρόσπαστους εκτελεστές έτοιμων συνταγών.

Ένα τέτοιο σχολείο είναι ένα νεκρό σχολείο. Ο χρόνος με το άρμα του σέρνει το άταφο κουφάρι του στους δρόμους της ιστορίας ενώ στα πεζοδρόμιά της τα πλήθη όλο και περισσότερο αδιαμόρφωτα, βγάζουν στο σφυρί της διαπραγμάτευσης το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί κέρδος για μια κοινότητα: το αύριο. Μέχρι τώρα κανείς δεν κάνει τίποτε για να σταματήσει την αποσύνθεση. Οι πολιτικές οντότητες ομφαλοσκοπούν και αλληλο-συμπλέκονται για τη διαχείριση του κοινωνικού ελέγχου, οι διανοούμενοι ελαχιστοποίησαν τις παρεμβάσεις τους, κοιμήθηκαν, αν δεν έχουν απονεκρωθεί. Ο συνδικαλισμός, όλο και περισσότερο υποτονικός, υποτάσσεται στο σύνδρομο της καθημερινότητας. Η ιστορία επιτρέπεται να διαμορφώνεται από ρεύματα ημι- ή και αμαθών κοινωνικών οντοτήτων που πιστεύουν και δεν αμφισβητούν, που αποδέχονται και δεν ελέγχουν, που αποδομούν και δε χτίζουν, επιτρέποντας το υπερφυσικό να κυριαρχεί απέναντι στο φυσικό, το τίποτε να υπερτερεί της ύπαρξης.

Οι κυβερνήσεις δείχνουν να επιχειρούν δήθεν «αλλαγές» με τις επονομαζόμενες μεταρρυθμίσεις. Αυτό που φαίνεται, όμως, είναι ότι αποσκοπούν στη διατήρηση του συστήματος, στη συνέχιση της ύπαρξης του σημερινού σχολείου και όχι στο μετασχηματισμό του. Για αυτό το λόγο και επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους συνήθως στην αλλαγή των εξεταστικών συστημάτων, επιλογή που ήδη έχει φανεί από τη μέχρι τώρα πορεία ότι είναι ο διεγέρτης της πτώσης.

Η κατάσταση δεν φαίνεται να μπορεί να βελτιωθεί, επειδή το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην ελλιπή γνωστική κατάσταση των μαθητών που αποφοιτούν από το σημερινό σχολείο. Παρόλο που αυτοί οι μαθητές υπέστησαν διαδικασίες ενίσχυσης, είτε εκτός σχολείου, είτε μέσα σε αυτό (επίσημη αποδοχή ότι το σχολείο είναι νεκρό). Όσο η πραγματική εργασία των μαθητών θα αντικαθίσταται από παθητική παρακολούθηση μαθησιακών διαδικασιών, όσο οι ποσοτικές δράσεις θα κυριαρχούν σε σχέση με τις ποιοτικές, τόσο θα συνεχίζεται ο εκφυλισμός. Φαίνεται πως δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μια ριζοσπαστική ενέργεια η οποία θα ανοίξει το δρόμο για πραγματικές αλλαγές του σχολείου και της χώρας: Αφήστε τις εξετάσεις, τα σημερινά σχολεία κλείστε, είναι άχρηστα και επικίνδυνα, επιτέλους δώστε μια ευκαιρία στην ελπίδα.

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΔΕΥΤΕΡΑ 12/03/2007)

Τη Δευτέρα 12/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ 11/03/2007)

Την Κυριακή 11/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΣΑΒΒΑΤΟ 10/03/2007)

Το Σάββατο 10/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 09/03/2007)

Την Παρασκευή 09/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΕΜΠΤΗ 08/03/2007)

Την Πέμπτη 08/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 07/03/2007)

Την Τετάρτη 07/03/2007 (μέχρι τις 24:00), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

Ανακοίνωση για Συμπόσιο Πράσινης Χημείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης

(για τους μαθητές, τις μαθήτριες και όχι μόνο που θέλουν να μάθουν περισσότερα)

Στις 8-10 Μαρτίου 2007, το Ελληνικό Δίκτυο Πράσινης Χημείας διοργανώνει στην Πάτρα το 2ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Πράσινης Χημείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, με γενική θεματολογία: "Πράσινη Χημεία στην Έρευνα, στη Βιομηχανία, στην Εκπαίδευση, στην Κοινωνία και στη Βιώσιμη Ανάπτυξη".

Οι 12 αρχές της Πράσινης Χημείας

(Aπό τους χημικούς Αποστόλη Γκανά και Έλσα Κορδονίδου) Το 1997, οι Paul Anastas και John Warner, καθόρισαν επακριβώς το πλαίσιο της χημικής δραστηριότητας στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης, με τη διατύπωση των 12 αρχών της Πράσινης Χημείας:

1. Πρόληψη

Είναι προτιμότερο να εμποδίζουμε τον σχηματισμό αποβλήτων από το να κατεργαζόμαστε τα απόβλητα αφού σχηματισθούν.

2. Οικονομία ατόμου

Οι συνθετικές μέθοδοι πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να μεγιστοποιούν την ενσωμάτωση στο τελικό προϊόν, όλων των υλικών που χρησιμοποιούνται στη διεργασία.

3. Λιγότερο επικίνδυνες χημικές συνθέσεις

Όπου είναι δυνατό, οι συνθετικές διεργασίες πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να χρησιμοποιούν και να παράγουν ουσίες που έχουν ελάχιστη ή καθόλου τοξικότητα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

4. Σχεδιασμός ασφαλέστερων χημικών προϊόντων

Τα χημικά προϊόντα πρέπει να σχεδιάζονται ώστε να είναι αποτελεσματικά για το σκοπό που σχεδιάστηκαν με ταυτόχρονη μείωση της τοξικότητας τους.

5. Ασφαλέστεροι διαλύτες και βοηθητικά μέσα

Η χρήση βοηθητικών ουσιών (π.χ. διαλυτών ή παραγόντων χημικού διαχωρισμού) πρέπει να αποφεύγεται όπου είναι δυνατό και όπου δεν είναι δυνατό να είναι αβλαβείς.

6. Σχεδιασμός για ενεργειακή αποδοτικότητα

Οι ενεργειακές απαιτήσεις των χημικών διεργασιών πρέπει να χαρακτηρίζονται από τον οικονομικό και περιβαλλοντικό τους αντίκτυπο και ταυτόχρονα να ελαχιστοποιούνται. Οι συνθέσεις όπου είναι δυνατό να πραγματοποιούνται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και κάτω από ατμοσφαιρική πίεση.

7. Χρήση ανανεώσιμων πρώτων υλών

Οι ακατέργαστες πρώτες ύλες πρέπει να είναι ανανεώσιμες όποτε είναι τεχνικά και οικονομικά δυνατό.

8. Μείωση ενδιάμεσων παραγώγων

Η μη αναγκαία παραγωγή ενδιάμεσων ουσιών (χρήση προστατευτικών ομάδων, προστασία/αποπροστασία, προσωρινές τροποποιήσεις φυσικών και χημικών διεργασιών) πρέπει να ελαχιστοποιείται ή και να αποφεύγεται, διότι τέτοια στάδια απαιτούν επιπλέον αντιδραστήρια και παράγουν παραπροϊόντα.

9. Xρήση καταλυτών αντί για στοιχειομετρικά αντιδραστήρια

Η χρήση καταλυτών, κατά προτίμηση με μεγάλη εκλεκτικότητα και σε μικρές ποσότητες μειώνει τη ποσότητα των αποβλήτων σε σχέση με τις αντιδράσεις όπου τα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται είναι σε στοιχειομετρικές ποσότητες.

10. Σχεδιασμός αποικοδομήσιμων προϊόντων

Δηλαδή προϊόντων που μετά τη χρησιμοποίηση τους μπορούν να αποικοδομηθούν σε αβλαβείς ουσίες, αποτρέποντας τη συσσώρευση τους στο περιβάλλον.

11. Ανάλυση πραγματικού χρόνου για την πρόληψη της ρύπανσης

Ανάπτυξη μεθόδων χειρισμού και ελέγχου των χημικών διεργασιών κατά τη διάρκεια που αυτές πραγματοποιούνται (real-time), ώστε να προλαμβάνεται η παραγωγή επικίνδυνων ουσιών.

12. Ασφαλέστερη Χημεία, ελαχιστοποίηση της πιθανότητας ατυχημάτων

Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται ή που παράγονται σε μια χημική διεργασία πρέπει να επιλέγονται έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος χημικών ατυχημάτων συμπεριλαμβανομένων των διαρροών, των εκρήξεων και των πυρκαγιών.

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΡΙΤΗ 06/03/2007)

Την Τρίτη 06/03/2007 (μέχρι τις 10:30 το βράδυ), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2007

Πράσινη Χημεία και Βιώσιμη Ανάπτυξη

Μικρή εισαγωγή

Ζήτησα από τον Αποστόλη Γκανά και την Έλσα Κορδονίδου (εξαίρετους συναδέλφους χημικούς) να μας ενημερώσουν σχετικά με το νέο αντικείμενο που ονομάζεται "Πράσινη Χημεία", ώστε οι μαθητές μου, οι γονείς τους, αλλά και όσοι διαβάζουν το http://epignosi.blogspot.com να γνωρίζουν πρώτοι από όλους για το θέμα. Δέχθηκαν και τους ευχαριστώ θερμά.

Βιώσιμη Ανάπτυξη

Τo 1987, η Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Επιτροπή Bruntland), προσδιόρισε την Βιώσιμη Ανάπτυξη (Sustainable Development) ως το μοναδικό τρόπο ανάπτυξης και εξέλιξης της κοινωνίας για τα επόμενα χρόνια.

Ως Βιώσιμη Ανάπτυξη ορίζεται η ικανοποίηση των σημερινών ανθρώπινων αναγκών, με τέτοιο τρόπο που να μη διακυβεύεται το δικαίωμα των επερχόμενων γενεών να ικανοποιήσουν και αυτές τις δικές τους ανάγκες.

Πράσινη Χημεία

Η Πράσινη Χημεία αποτελεί τη συντεταγμένη ανταπόκριση της χημείας, στο κάλεσμα της παγκόσμιας κοινότητας για Βιώσιμη Ανάπτυξη. Ο όρος καθιερώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από την Αμερικάνικη Υπηρεσία για την Προστασία του Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency-ΕΡΑ). Πράσινη χημεία είναι ο σχεδιασμός χημικών προϊόντων και η παρασκευή τους με διεργασίες που ελαττώνουν ή εξαλείφουν τη χρήση και την παραγωγή επικίνδυνων ουσιών.

Η Πράσινη Χημεία δεν είναι ένας νέος κλάδος της χημείας αλλά μια φιλοσοφία και ένας νέος τρόπος σκέψης και προσέγγισης του χημικού γίγνεσθαι. Συνδυάζει εργαλεία, τεχνικές και τεχνολογίες που μπορούν να βοηθήσουν τους χημικούς και τους χημικούς μηχανικούς στην έρευνα και παραγωγή προϊόντων και στην επιλογή διεργασιών φιλικών προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Δεν έχει να κάνει απλά και μόνο με τη βιομηχανική παραγωγή αλλά επίσης με την έρευνα και την εκπαίδευση.

Η πρόκληση είναι: Να βρεθούν πιο καθαροί, πιο φθηνοί και πιο έξυπνοι τρόποι παραγωγής των αναγκαίων για τον άνθρωπο προϊόντων. Το 1997, οι Paul Anastas και John Warner, καθόρισαν επακριβώς το πλαίσιο της χημικής δραστηριότητας στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης, με τη διατύπωση των 12 αρχών της Πράσινης Χημείας.

(Θα ακολουθήσουν οι 12 αρχές της Πράσινης Χημείας)

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΔΕΥΤΕΡΑ 05/03/2007)

Την Δευτέρα 05/03/2007 έγινε μια δόνηση η οποία προέρχεται από το διεγερμένο χώρο στο νομό Ημαθίας. Συγκεκριμένα έγινε στις 16:55:52,6 τοπική ώρα (14:55:52,6 UTC), μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν έχει δημοσιευθεί το μέγεθος (καταγράφεται ως άγνωστο) και το επίκεντρο σημειώνεται 14 km Α από την Βέροια και 3 km ΝΔ από την Μελίκη. Το βάθος είναι επίσης άγνωστο και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,51 Β και 22,37 Α.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ

Το Σάββατο 03/03/2007 και την Κυριακή 04/03/2007 (μέχρι τις 10 το βράδυ), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ

Την Πέμπτη 01/03/2007 και την Παρασκευή 02/03/2007 (μέχρι τις 10 το βράδυ), δεν καταγράφηκαν δονήσεις που να προέρχονται από περιοχή του νομού Ημαθίας.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02/2007)

Δυο δονήσεις καταγράφηκαν την Τετάρτη 28/02/2007, που προέρχονται από το διεγερμένο χώρο του νομού Ημαθίας:

Η πρώτη δόνηση έγινε στις 12:53:28,8 τοπική ώρα (10:53:28,8 UTC) και είχε μέγεθος 3,7 και επίκεντρο 10 km Α από την Βέροια και 2 km Β από την Βεργίνα. Το βάθος είναι 5 km και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,50 Β και 22,31 Α.

Η δεύτερη δόνηση έγινε στις 16:24:21,6 τοπική ώρα (14:24:21,6 UTC) και είχε μέγεθος 3,0. Το επίκεντρό της εντοπίζεται 17 km Α της Βέροιας και 3 km ΒΔ της Βεργίνας. Το βάθος ήταν περίπου 2 km και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,50 Β και 22,29 Α.

ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΡΙΤΗ 27/02/2007

Μόνο μια δόνηση έγινε την Τρίτη 27/02/2007. Συγκεκριμένα έγινε στις 04:09:04,0 τοπική ώρα (02:09:04,0 UTC) και είχε μέγεθος 2,9 και επίκεντρο 11 km Α από την Βέροια και 2 km ΒΑ από την Βεργίνα. Το βάθος είναι 14 km και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,49 Β και 22,33 Α.