Σάββατο 31 Μαρτίου 2007
Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007
Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007
"ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ" ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ
- Η αντιπαράθεση της επιβαλλόμενης αποστήθισης «της ύλης», με την καθοδηγούμενη (ή ελεύθερη) ανακάλυψη των νόμων που μας αποκαλύπτει η πραγματικότητα, ή
- η αντιπαράθεση του ενός και μοναδικού βιβλίου που επιβάλλεται από μια κεντρική διοίκηση, με την ερευνητική μέθοδο του Εργαστηρίου, ή ακόμη
- η αντιπαράθεση της απομονωμένης πορείας ενός μαθητή-αντιπάλου σε ένα σύνολο που ονομάζεται (τι ειρωνεία!) τάξη, με την ομαδική εργασία των μαθητών-συνεργατών,
- Έχουν ευθύνη και πόση οι γονείς, όταν το πρώτο που κάνουν, μόλις το παιδί τους θα πάει στο σχολείο (σε όλες τις βαθμίδες από το Δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο), είναι να το οδηγήσουν σε φροντιστήρια ή σε ιδιαίτερα για να έχει τάχα καλύτερες επιδόσεις;
- Έχουν ευθύνη και πόση οι δάσκαλοι, όταν συμβιβάζονται με την εκπαιδευτική κατάσταση που επιβάλλουν εξωσχολικοί παράγοντες και ηθελημένα ή άθελά τους την υπηρετούν και με τη σειρά τους βοηθούν στο να διευρύνεται;
- Έχουν ευθύνη και πόση οι διαχειριστές της πολιτικής μας ζωής, όταν, παρά της όποιες επενδύσεις που γίνονται στο χώρο της εκπαίδευσης, δεν προχωρούν σε εκείνες τις κινήσεις που θα απελευθερώσουν τη δημιουργικότητα των παραγόντων του σχολείου, αλλά συντηρούν εκείνες τις πρακτικές που ενισχύουν την εξάρτηση από εξωσχολικές πρακτικές προπόνησης;
- Στη δωδεκαετή λειτουργία του Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου και
- Στην εξαετή εφαρμογή του Προγράμματος Φυσικής PSSC.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ (ΓΟΝΕΙΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ) ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ
Έχεις δίκαιο.
Έχουν περάσει τόσες μέρες και ακόμη με πονάει. Ακόμη και μετά την νίκη της Εθνικής επί της Εθνικής Μάλτας. Το μυαλό μου παραμένει ακόμη "κολλημένο" στους πιθηκισμούς των "ελλήνων" στον αγώνα με την Εθνική Τουρκίας.
Όμως καλέ μου (αν μου επιτρέπεις) Χρήστο, όλοι αυτοί, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι καθόλου λίγοι, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ προϊόντα, των γονιών, των δασκάλων και των δημοσιογράφων.
Εμείς είμαστε αυτοί που τους (δια)μορφώνουμε, είτε με τις ίδιες μας τις ενέργειες, είτε με τις παραλείψεις μας.
Εμείς που καθώς κινούμαστε πειθόμενοι τοις ρήμασι εκείνων (ηγεσίες, κράτος/μηχανιμοί, αφεντικά), αρνούμαστε να δούμε τα πραγματικά εμπόδια για το δρόμο που οδηγεί στο Αύριο. Χαριεντιζόμαστε, κοιτάμε ο ένας ή η μια τον άλλο ή την άλλη και πιστεύουμε πως έτσι είναι όλος ο κόσμος: Χαζοεξυπνάδες και άλλα τέτοια ανόητα που νομίζουμε πως μας κάνουν ξεχωριστούς.
Δεν εντοπίζουμε τα αίτια, δεν αναλύουμε τις καταστάσεις, δεν μαθαίνουμε και κάνουμε πάντα τα ίδια λάθη. Και εμείς (γονείς, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι) νομίζουμε πως αν δεν δείξουμε το λάθος και λειτουργήσουμε πολιτικά, αν δηλαδή δείξουμε πως είμαστε ΙΔΙΟΙ, θα γίνουμε αποδεκτοί και θα μπορούμε ΤΑΧΑ να τους βοηθήσουμε.
Έτσι ΑΥΤΟΙ και ΕΜΕΙΣ γινόμαστε ΈΝΑ, παρέχει ο ένας ή η μια στον άλλο ή στην άλλη το νομιμοποιητικό πιστοποιητικό συμμετοχής σε μια κοινότητα και ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ αφηνόμαστε στη γοητεία της μαύρης τρύπας που μας ρουφά με περιδίνηση, με μόνα επιφαινόμενα τις ακτινοβολίες που δεν είναι πυροτεχνήματα παρά τα απομεινάρια της ύπαρξής μας.
Έχω την εντύπωση (εδώ και χρόνια) ότι η κατάσταση δεν είναι αντιστρεπτή, φαίνεται πως θα μείνουμε με παγωμένη την εικόνα της κοινωνίας μας στα μάτια, καθώς τα φωτόνια που θα έφερναν την πληροφορία της εξέλιξης δεν μπορούν να ξεφύγουν από την επίδραση του κοινωνικού μας βαράθρου.
Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007
Τρίτη 27 Μαρτίου 2007
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ 25/03/2007)
Κυριακή 25 Μαρτίου 2007
Σάββατο 24 Μαρτίου 2007
Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΠΕΜΠΤΗ 22/03/2007)
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΡΙΤΗ 20/03/2007)
Τρίτη 20 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 14/03/2007 - ΔΕΥΤΕΡΑ 19/03/2007)
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007
Η «εκτέλεση» του Δαρβίνου (του Αλέκου Χατζηκώστα *)
Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007
Τρίτη 13 Μαρτίου 2007
ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΛΕΙΣΤΕ ! (Δώστε μια ευκαιρία στην ελπίδα)
Επειδή είναι σημαντική η επίδραση των μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών, στη διαμόρφωση της κυρίαρχης αντίληψης της κοινωνίας, παρατηρείται έντονα ο εγκλωβισμός των φορέων της εκπαίδευσης, πολιτικών, συνδικαλιστών, εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων, σε μια διεστραμμένη εμπλοκή με θέματα που σχετίζονται με την ελληνική εκπαίδευση. Οι γονείς, μόλις το παιδί τους ξεκινήσει να φοιτά (κυρίως) στη δεύτερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, το πρώτο που θα σκεφτούν είναι πως θα το ενισχύσουν (χωρίς καν να ελέγχουν αν όντως χρειάζεται, σε ποια σημεία και τι είδους ενίσχυση) με φροντιστήρια για να είναι … έτοιμο (!). Οι μαθητές μαθαίνουν τη διεστραμμένη όψη της προσέγγισης ενός γνωστικού αντικειμένου πριν γνωρίσουν τη διαδρομή που το σχολείο θα τους προτείνει, με την καθοδήγηση των δασκάλων και των συμβούλων τους. Πολλοί εκπαιδευτικοί παραβλέποντας την πραγματική κατάσταση της επίδοσης των μαθητών, χωρίς να προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα της διαμεσολάβησης ανάμεσα στο πλαίσιο εργασίας του προγράμματος σπουδών και στους μαθητές, προσαρμόζονται στην αλλοτριωμένη εκπαιδευτική πραγματικότητα και την υπηρετούν, είτε ενεργητικά (ιδιαίτερα κλπ) είτε παθητικά, με την αποδοχή της. Οι διαχειριστές του πολιτικού γίγνεσθαι, κατά συνέπεια και οι σχεδιαστές της σχολικής πραγματικότητας, δεν διαμορφώνουν τις κριτικές τους ή κάθε «νέα» τους πρόταση χωρίς να λάβουν υπόψη τους την επικυρίαρχη αλλοτριωμένη λογική και τις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που την συγκροτούν.
Αυτή η αλληλεπίδραση ΜΜΕ και κοινωνίας σε ένα αλληλο-τροφοδοτούμενο κύκλο φαυλότητας, όπου τα πρώτα οδηγούν, πιέζουν και εκβιάζουν τη δεύτερη και η δεύτερη αποδέχεται, αλλοτριώνεται και υποχωρεί σε ένα αγελαίο κομφορμισμό τον οποίο συνεχίζει να αποζητά, διαμορφώνουν το σημερινό ελληνικό σχολείο. Ένα σχολείο όπου επιτρέπεται να κυριαρχούν εκείνες οι πρακτικές (που με τη βοήθεια των ΜΜΕ διαδίδονται) οι οποίες απομακρύνουν το μαθητή από την έρευνα, την επιστημονική μέθοδο και σκέψη και τον οδηγούν, χωρίς αντίσταση, στην αποδοχή των ψευδοεπιστημονικών αντιλήψεων μέσα από μια διαδρομή πίστης και άκριτης αποδοχής. Ένα σχολείο στο οποίο δεν έχει καμιά σημασία να εφαρμοστεί οποιαδήποτε νέα πρόταση βελτίωσης της γνωστικής πορείας των μαθητών, αφού είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη επειδή θα την καταπιεί η ισοπεδωτική σημερινή πραγματικότητα. Ένα σχολείο που αντί να διεγείρει συνειδήσεις και να προωθεί την αμφισβήτηση της στασιμότητας, υπηρετεί τη λογική της άεργης ενίσχυσης, του ντοπαρίσματος και μετασχηματίζει τους μαθητές τους σε ζόμπι, σε νευρόσπαστους εκτελεστές έτοιμων συνταγών.
Ένα τέτοιο σχολείο είναι ένα νεκρό σχολείο. Ο χρόνος με το άρμα του σέρνει το άταφο κουφάρι του στους δρόμους της ιστορίας ενώ στα πεζοδρόμιά της τα πλήθη όλο και περισσότερο αδιαμόρφωτα, βγάζουν στο σφυρί της διαπραγμάτευσης το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί κέρδος για μια κοινότητα: το αύριο. Μέχρι τώρα κανείς δεν κάνει τίποτε για να σταματήσει την αποσύνθεση. Οι πολιτικές οντότητες ομφαλοσκοπούν και αλληλο-συμπλέκονται για τη διαχείριση του κοινωνικού ελέγχου, οι διανοούμενοι ελαχιστοποίησαν τις παρεμβάσεις τους, κοιμήθηκαν, αν δεν έχουν απονεκρωθεί. Ο συνδικαλισμός, όλο και περισσότερο υποτονικός, υποτάσσεται στο σύνδρομο της καθημερινότητας. Η ιστορία επιτρέπεται να διαμορφώνεται από ρεύματα ημι- ή και αμαθών κοινωνικών οντοτήτων που πιστεύουν και δεν αμφισβητούν, που αποδέχονται και δεν ελέγχουν, που αποδομούν και δε χτίζουν, επιτρέποντας το υπερφυσικό να κυριαρχεί απέναντι στο φυσικό, το τίποτε να υπερτερεί της ύπαρξης.
Οι κυβερνήσεις δείχνουν να επιχειρούν δήθεν «αλλαγές» με τις επονομαζόμενες μεταρρυθμίσεις. Αυτό που φαίνεται, όμως, είναι ότι αποσκοπούν στη διατήρηση του συστήματος, στη συνέχιση της ύπαρξης του σημερινού σχολείου και όχι στο μετασχηματισμό του. Για αυτό το λόγο και επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους συνήθως στην αλλαγή των εξεταστικών συστημάτων, επιλογή που ήδη έχει φανεί από τη μέχρι τώρα πορεία ότι είναι ο διεγέρτης της πτώσης.
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007
Κυριακή 11 Μαρτίου 2007
Σάββατο 10 Μαρτίου 2007
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007
Ανακοίνωση για Συμπόσιο Πράσινης Χημείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης
Στις 8-10 Μαρτίου 2007, το Ελληνικό Δίκτυο Πράσινης Χημείας διοργανώνει στην Πάτρα το 2ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Πράσινης Χημείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, με γενική θεματολογία: "Πράσινη Χημεία στην Έρευνα, στη Βιομηχανία, στην Εκπαίδευση, στην Κοινωνία και στη Βιώσιμη Ανάπτυξη".
Οι 12 αρχές της Πράσινης Χημείας
1. Πρόληψη
Είναι προτιμότερο να εμποδίζουμε τον σχηματισμό αποβλήτων από το να κατεργαζόμαστε τα απόβλητα αφού σχηματισθούν.
2. Οικονομία ατόμου
Οι συνθετικές μέθοδοι πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να μεγιστοποιούν την ενσωμάτωση στο τελικό προϊόν, όλων των υλικών που χρησιμοποιούνται στη διεργασία.
3. Λιγότερο επικίνδυνες χημικές συνθέσεις
Όπου είναι δυνατό, οι συνθετικές διεργασίες πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να χρησιμοποιούν και να παράγουν ουσίες που έχουν ελάχιστη ή καθόλου τοξικότητα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
4. Σχεδιασμός ασφαλέστερων χημικών προϊόντων
Τα χημικά προϊόντα πρέπει να σχεδιάζονται ώστε να είναι αποτελεσματικά για το σκοπό που σχεδιάστηκαν με ταυτόχρονη μείωση της τοξικότητας τους.
5. Ασφαλέστεροι διαλύτες και βοηθητικά μέσα
Η χρήση βοηθητικών ουσιών (π.χ. διαλυτών ή παραγόντων χημικού διαχωρισμού) πρέπει να αποφεύγεται όπου είναι δυνατό και όπου δεν είναι δυνατό να είναι αβλαβείς.
6. Σχεδιασμός για ενεργειακή αποδοτικότητα
Οι ενεργειακές απαιτήσεις των χημικών διεργασιών πρέπει να χαρακτηρίζονται από τον οικονομικό και περιβαλλοντικό τους αντίκτυπο και ταυτόχρονα να ελαχιστοποιούνται. Οι συνθέσεις όπου είναι δυνατό να πραγματοποιούνται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και κάτω από ατμοσφαιρική πίεση.
7. Χρήση ανανεώσιμων πρώτων υλών
Οι ακατέργαστες πρώτες ύλες πρέπει να είναι ανανεώσιμες όποτε είναι τεχνικά και οικονομικά δυνατό.
8. Μείωση ενδιάμεσων παραγώγων
Η μη αναγκαία παραγωγή ενδιάμεσων ουσιών (χρήση προστατευτικών ομάδων, προστασία/αποπροστασία, προσωρινές τροποποιήσεις φυσικών και χημικών διεργασιών) πρέπει να ελαχιστοποιείται ή και να αποφεύγεται, διότι τέτοια στάδια απαιτούν επιπλέον αντιδραστήρια και παράγουν παραπροϊόντα.
9. Xρήση καταλυτών αντί για στοιχειομετρικά αντιδραστήρια
Η χρήση καταλυτών, κατά προτίμηση με μεγάλη εκλεκτικότητα και σε μικρές ποσότητες μειώνει τη ποσότητα των αποβλήτων σε σχέση με τις αντιδράσεις όπου τα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται είναι σε στοιχειομετρικές ποσότητες.
10. Σχεδιασμός αποικοδομήσιμων προϊόντων
Δηλαδή προϊόντων που μετά τη χρησιμοποίηση τους μπορούν να αποικοδομηθούν σε αβλαβείς ουσίες, αποτρέποντας τη συσσώρευση τους στο περιβάλλον.
11. Ανάλυση πραγματικού χρόνου για την πρόληψη της ρύπανσης
Ανάπτυξη μεθόδων χειρισμού και ελέγχου των χημικών διεργασιών κατά τη διάρκεια που αυτές πραγματοποιούνται (real-time), ώστε να προλαμβάνεται η παραγωγή επικίνδυνων ουσιών.
12. Ασφαλέστερη Χημεία, ελαχιστοποίηση της πιθανότητας ατυχημάτων
Τρίτη 6 Μαρτίου 2007
Πράσινη Χημεία και Βιώσιμη Ανάπτυξη
Μικρή εισαγωγή
Ζήτησα από τον Αποστόλη Γκανά και την Έλσα Κορδονίδου (εξαίρετους συναδέλφους χημικούς) να μας ενημερώσουν σχετικά με το νέο αντικείμενο που ονομάζεται "Πράσινη Χημεία", ώστε οι μαθητές μου, οι γονείς τους, αλλά και όσοι διαβάζουν το http://epignosi.blogspot.com να γνωρίζουν πρώτοι από όλους για το θέμα. Δέχθηκαν και τους ευχαριστώ θερμά.
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Τo 1987, η Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Επιτροπή Bruntland), προσδιόρισε την Βιώσιμη Ανάπτυξη (Sustainable Development) ως το μοναδικό τρόπο ανάπτυξης και εξέλιξης της κοινωνίας για τα επόμενα χρόνια.
Ως Βιώσιμη Ανάπτυξη ορίζεται η ικανοποίηση των σημερινών ανθρώπινων αναγκών, με τέτοιο τρόπο που να μη διακυβεύεται το δικαίωμα των επερχόμενων γενεών να ικανοποιήσουν και αυτές τις δικές τους ανάγκες.
Πράσινη Χημεία
Η Πράσινη Χημεία αποτελεί τη συντεταγμένη ανταπόκριση της χημείας, στο κάλεσμα της παγκόσμιας κοινότητας για Βιώσιμη Ανάπτυξη. Ο όρος καθιερώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από την Αμερικάνικη Υπηρεσία για την Προστασία του Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency-ΕΡΑ). Πράσινη χημεία είναι ο σχεδιασμός χημικών προϊόντων και η παρασκευή τους με διεργασίες που ελαττώνουν ή εξαλείφουν τη χρήση και την παραγωγή επικίνδυνων ουσιών.
Η Πράσινη Χημεία δεν είναι ένας νέος κλάδος της χημείας αλλά μια φιλοσοφία και ένας νέος τρόπος σκέψης και προσέγγισης του χημικού γίγνεσθαι. Συνδυάζει εργαλεία, τεχνικές και τεχνολογίες που μπορούν να βοηθήσουν τους χημικούς και τους χημικούς μηχανικούς στην έρευνα και παραγωγή προϊόντων και στην επιλογή διεργασιών φιλικών προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Δεν έχει να κάνει απλά και μόνο με τη βιομηχανική παραγωγή αλλά επίσης με την έρευνα και την εκπαίδευση.
Η πρόκληση είναι: Να βρεθούν πιο καθαροί, πιο φθηνοί και πιο έξυπνοι τρόποι παραγωγής των αναγκαίων για τον άνθρωπο προϊόντων. Το 1997, οι Paul Anastas και John Warner, καθόρισαν επακριβώς το πλαίσιο της χημικής δραστηριότητας στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης, με τη διατύπωση των 12 αρχών της Πράσινης Χημείας.
(Θα ακολουθήσουν οι 12 αρχές της Πράσινης Χημείας)
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΔΕΥΤΕΡΑ 05/03/2007)
Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ
Σάββατο 3 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ
Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007
ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ (ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02/2007)
Δυο δονήσεις καταγράφηκαν την Τετάρτη 28/02/2007, που προέρχονται από το διεγερμένο χώρο του νομού Ημαθίας:
Η πρώτη δόνηση έγινε στις 12:53:28,8 τοπική ώρα (10:53:28,8 UTC) και είχε μέγεθος 3,7 και επίκεντρο 10 km Α από την Βέροια και 2 km Β από την Βεργίνα. Το βάθος είναι 5 km και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,50 Β και 22,31 Α.
Η δεύτερη δόνηση έγινε στις 16:24:21,6 τοπική ώρα (14:24:21,6 UTC) και είχε μέγεθος 3,0. Το επίκεντρό της εντοπίζεται 17 km Α της Βέροιας και 3 km ΒΔ της Βεργίνας. Το βάθος ήταν περίπου 2 km και οι ακριβείς συντεταγμένες είναι 40,50 Β και 22,29 Α.