ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ (ΓΟΝΕΙΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ) ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ

Ο Δημοσιογράφος κ. Χρήστος Μιχαηλίδης γράφει στο blog του (www.bavzer.blogspot.com), για τη συμπεριφορά των "ελλήνων φιλάθλων" στον αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων Ελλάδας και Τουρκίας: "Εκείνο που πόνεσε πιο πολύ, όμως, ήταν για μία ακόμη φορά η απαράδεκτη συμπεριφορά των Ελλήνων οπαδών. Συμπεριφορά απαίδευτων και απολίτιστων ανθρώπων, άγρια θηρία μιας ζούγκλας που χαρακτηρίζει όλο και πιο έντονα αυτό το θλιβερό «κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων». Κωλοέλληνες!" Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται μια τέτοια συμπεριφορά βίας, όλο και συχνότερα τα όμοια φαινόμενα γίνονται περισσότερα και εντονότερης βίας. Προσπαθώντας να ακουμπήσω τα δάκτυλα "εις τον τύπο των ήλων", έστω και περιορισμένα, έστειλα στον κ. Μιχαηλίδη τις παρακάτω σκέψεις:

Έχεις δίκαιο.

Έχουν περάσει τόσες μέρες και ακόμη με πονάει. Ακόμη και μετά την νίκη της Εθνικής επί της Εθνικής Μάλτας. Το μυαλό μου παραμένει ακόμη "κολλημένο" στους πιθηκισμούς των "ελλήνων" στον αγώνα με την Εθνική Τουρκίας.

Όμως καλέ μου (αν μου επιτρέπεις) Χρήστο, όλοι αυτοί, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι καθόλου λίγοι, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ προϊόντα, των γονιών, των δασκάλων και των δημοσιογράφων.

Εμείς είμαστε αυτοί που τους (δια)μορφώνουμε, είτε με τις ίδιες μας τις ενέργειες, είτε με τις παραλείψεις μας.

Εμείς που καθώς κινούμαστε πειθόμενοι τοις ρήμασι εκείνων (ηγεσίες, κράτος/μηχανιμοί, αφεντικά), αρνούμαστε να δούμε τα πραγματικά εμπόδια για το δρόμο που οδηγεί στο Αύριο. Χαριεντιζόμαστε, κοιτάμε ο ένας ή η μια τον άλλο ή την άλλη και πιστεύουμε πως έτσι είναι όλος ο κόσμος: Χαζοεξυπνάδες και άλλα τέτοια ανόητα που νομίζουμε πως μας κάνουν ξεχωριστούς.

Δεν εντοπίζουμε τα αίτια, δεν αναλύουμε τις καταστάσεις, δεν μαθαίνουμε και κάνουμε πάντα τα ίδια λάθη. Και εμείς (γονείς, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι) νομίζουμε πως αν δεν δείξουμε το λάθος και λειτουργήσουμε πολιτικά, αν δηλαδή δείξουμε πως είμαστε ΙΔΙΟΙ, θα γίνουμε αποδεκτοί και θα μπορούμε ΤΑΧΑ να τους βοηθήσουμε.

Έτσι ΑΥΤΟΙ και ΕΜΕΙΣ γινόμαστε ΈΝΑ, παρέχει ο ένας ή η μια στον άλλο ή στην άλλη το νομιμοποιητικό πιστοποιητικό συμμετοχής σε μια κοινότητα και ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ αφηνόμαστε στη γοητεία της μαύρης τρύπας που μας ρουφά με περιδίνηση, με μόνα επιφαινόμενα τις ακτινοβολίες που δεν είναι πυροτεχνήματα παρά τα απομεινάρια της ύπαρξής μας.

Έχω την εντύπωση (εδώ και χρόνια) ότι η κατάσταση δεν είναι αντιστρεπτή, φαίνεται πως θα μείνουμε με παγωμένη την εικόνα της κοινωνίας μας στα μάτια, καθώς τα φωτόνια που θα έφερναν την πληροφορία της εξέλιξης δεν μπορούν να ξεφύγουν από την επίδραση του κοινωνικού μας βαράθρου. Εν τω μεταξύ οι άλλοι προχωρούν και το χάσμα βαθαίνει.